هرجاش مشکل داره بهم بگید می خوام با کمک شما درستش کنم ...
قول این مثنوی رو به چند نفر داده بودم و به بهانه ی کنکور، گذاشتن این شعر رو توی وبلاگ هِی به
تاخیر انداختم تا حالا که دیگه فرصتی شد و ...
 بخوانید و نقد کنید ! چه نقد صوفیانه و چه صافیانه !!!

عشق یعنــــی محو دیدارش شدن      در شفای درد ، بیمارش شدن
عشق یعنی آتش ِ افروختــــــه      اندرون سینه های سوختــه
 عشق یعنـــی رنج و درد آموختن      در سکــوت خستگی ها سوختن
عشق یعنی پر زدن در آسمان      گرچه دیدارش کند بی خانمان
عشق یعنی سر به زیر انداختن      در جوارش ، دین و دل را باختن
   عشق یعنی جان نثار یار باش      بنده ی کوی و رَهِ دلدار باش
   عشق یعنی رحمة الله الرّحیم      آنچه عاشق کرده هر قلب سلیم
 عشق یعنی فهم پیچش های مو      گفتن هر لحظه ی « آری » به او
  عشق یعنی شمع را شرمنده کن      شه پر سیمرغ دل سوزنده کن
 عشق یعنی خجلت مردان حق      سر به زیرافتادگان بی رمق
عشق یعنی لحظه ی سبز نماز      گشتن سجّاده ای پر اشک، باز
عشق یعنی درد و دل های علی(ع)     رازهای اندرون هر ولی  
 عشق یعنی شور شیرین داشتن      هر کجا را کربلا پنداشتن
  عشق یعنــــی سرکِشی در نیزه ها      جان سپردن در کنار خیمه ها
       عشق یعنی صبرهای زینبی      نِی که صبری همچو ایّوب نبی
عشق یعنی حق و معنا،لاف نیست!  عشق دلبر،عین و شین و قاف نیست

* هرجاش هم که براتون نامفهوم بود بگید تا توی پست بعدی توضیحش بدم ...