سلام.

خدايا در مورد مه با فضلت برخورد كن نه با عدلت

به گفته ي استاد مطهري توبه انقلابي است از خود عليه خود يا بهتر بگويم انقلابي است از خود عالي عليه خود داني كه درون انسان رخ مي دهد و انقلابي دروني است و گفته مي شود كه اولين مرحله در سير و سلوك عرفاني است.

از پنجره دلم كه قابي شكسته دارد صدايت مي زنم
نسيم نام تو بر لبهايم مي وزد
خيال سبزت هميشه با من است
تو اين جايي، در قاب پنجره هايي كه رو به باغ خدا باز است
دستهايت طراوت و سبزي را تكرار مي كند
از نگاهت ستاره و مهتاب مي چكد
خورشيد ذرهاي از مهرباني توست
بگو چشمهاي ما كجا مهرباني نگاه تو را مي نوشد
و دلهاي ما كي با ظهور تو آرام مي گيرد؟

سلام/ايكاش توبه واقعي داشته باشيم و منتظر واقعي باشيم

نشسته اي ميان من وسجاده ام که چه؟ در اين شبها ي نوراني!
کجاي اين حريم گم شده ام؟ يا به کدامين مهره گلين گره خورده ام؟
روي کدامين کاغذ کاهي اين کتاب قطور چسبيده ام که چنين ترک مي خورم هر روز در خويشتن؟
چشمم را پلک نمي زني که به تضرع ببيني ام مولا؟
باورندارم!
که در مني، که از توام
والحمدلله الذي وکلني اليه فاکرمني و لم يکلني الي الناس فيهينوني
چه مي خواهي از من؟ انکار آنچه هست؟!
گسستگي ام را هر روز مي بيني و زل زده اي که بگسلم تمام؟
بک عرفتک و انت دللتني عليک و دعوتني اليک
زنگار مي گيرم و کويري مي شوم مدام
و در اين تکرار برگ ها هر چه پر هياهوتر،گم تر و هر چه عزيزتر، خوارتر
تو مي داني و من
اللهم مولاي کم من قبيح سترته